بنام خالق زبیایی

هزار رحمت به معرفت شغال

در محاورات روزمره گه گاه از الفاظی استفاده میکنیم که خود نمایه توهین و مصداق صفات زشتی هست که  فردی را مورد خطابه قرار می دهیم.

صفاتی که در حیوانات می باشد را به آدم ها تشابه داده و آنها را مصداق این خصلت ها می پنداریم.

برای افراد بی رحم   خصلت گرگ که  نماد  خونخواری می باشد .

افراد مال اندوز موش که نماد مال اندوزی است.

گربه نماد بی صفتی و بی چشم و رویی هست.

کفتار مصداق حریص بودن و خباثت

لاشخور نماد مرده خواری  می باشد.

در تمام حیوانات شغال نماد پستی و ترسو بودن و رذالت است و همگان نام این حیوان را بدین صفت بارز می شناسند.

حال یک صفت زیبایی دارد این شغال که ما آدم ها با آنهمه هیمنه و دبدبه خاطرمان  از این صفت خوب غافل یا فارغ میباشیم.

آنهم اینکه شغال با آنهمه فرومایگی ش هیچ گاه تنها چیزی نمیخوردو به هنگام یافتن طعمه و شکاری ابتدا طعمه را پنهان نموده بر بالای بلندایی رفته و زوزه ایی سر داده تا همه همنوعانش جمع گردند و با هم غذایی میل نمایند ...

ای دل غافلکه ما آدم ها اینجا را پیش  جناب شغال  کم آوردیم.

به چشم دید ام برادر بر برادر رشک می ورزد

به خالق در فلک ،کفر و شرک می ورزد

برای ذره ذره مال دنیا، چطور حرص می ورزد

بیاموز ای برادر از شغال این خصلت نیک

نخورد هرگز تک و تنها طعامی

چو افتد  لقمه ای هر دم به چنگش

کشد زوزه که ای هم نوعان بدانید

بیاید جملگی چابک  به پیشم

محیا شد غذایی و شکاری

نباشد تک خوری رسم  شغالی

فقط آدم خورد تنها طعامی

ان شاالله در پیشگاه خداوند متعال در روز قیامت شرمنده هیچ شغالی نشویم.

یا حق